‘En ghy houdt ook in ’t seil’. Met deze eerste regel uit een hekeldicht van Joost van den Vondel uit mei 1630, gericht aan P.C. Hooft, begint het verhaal van een bijzonder onderdeel van een historische vissersboot: het botterdeurtje van de BU182. Binnenkort is dit gerestaureerde deurtje te bewonderen in Museum Spakenburg.
Zeilen is meer dan alleen varen; het is een levensmetafoor. Het leert ons veerkracht, aanpassingsvermogen en de moed om koers te zetten naar het onbekende. Inspirerende oneliners uit het vissersverleden, zoals ‘Ga uit myn schuit, gy bederft myn vracht’ of ‘Onder ’t staande zeil is ’t goed roeyen”‘ herinneren aan die lessen. Dergelijke spreuken zijn vaak met sierlijke hand in verf aangebracht op deuren of wanden van oude vissersboten. Het twintig kilo zware roefdeurtje van de BU182 is daar een prachtig voorbeeld van.
Historisch besef
De volledige dichtregel luidt: ‘En ghy houdt ook in ’t seijl. Waarheen met deze vodden?’ De tekst is vermoedelijk aangebracht door Cees Visser, voormalig schipper van de BU182, in de tijd dat het schip eigendom was van de Vrienden van het Vormingswerk Amersfoort. Onlangs werd de BU182 aangekocht door de schippers Henk en John van de Groep, afstammend uit een familie die al generaties lang op de Zuiderzee voer. Met veel historisch besef schonken zij het deurtje aan Museum Spakenburg.
Kroon
“Dit hoort thuis op een plek waar de geschiedenis van de visserij wordt verteld,” zegt John van de Groep. “Het verbeeldt eenvoud, vakmanschap en een verdwenen manier van leven.” Wat het deurtje extra bijzonder maakt, is het schilderwerk op het bovenpaneel — iets wat zelden voorkomt. Afgebeeld zijn twee naakte zeemeerminnen, een ronde voorstelling van een botter, en als kroon bovenaan het gemeentewapen van Bunschoten-Spakenburg. Dit unieke werk werd vervaardigd door de lokale kunstenaar Klaas Zwaan (1922–1998), wiens werk ook is opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum. Met dit deurtje wordt niet alleen een stukje schip geconserveerd, maar ook een tastbaar fragment van de ziel van het vissersverleden van Spakenburg. (Bron: Eemland1, tekst en beeld: Corine Wernsen)
