Sinds de opkomst van de Taliban in 1994 is het leven van een Afghaanse journalist te vergelijken met het lopen over een wankele brug. Niemand weet dat beter dan Shams Khalil. Na jarenlange bedreigingen en onderdrukking vluchtte hij in 2023 naar Nederland. In het rustieke Baarn vond hij al snel werk – niet als tv-maker, maar als afwasser bij restaurant De Generaal.
Presentator
Shams Khalil is altijd goedlachs, maar achter zijn vriendelijke glimlach schuilt een indrukwekkend levensverhaal. Voor hij zijn thuisland verliet, was hij een bekende mediapersoonlijkheid in Afghanistan. Hij werkte sinds 2006 voor de grootste omroep van het land, Shamshad TV, waar hij begon als video-editor en zich opwerkte tot producent en presentator van zijn eigen programma’s.
Hoofddoek
“Het was een moeilijk bestaan als tv-maker onder de Taliban,” vertelt Khalil terwijl hij aan een tafel in het restaurant zijn verhaal doet. Een van de herinneringen die hem het meest is bijgebleven, is een uitzending rond het Suikerfeest. “Het programma werd gepresenteerd door Afghaanse vrouwen. De eerste avond dat het op televisie was, kreeg ik meteen een telefoontje. Het haar van een van de vrouwen was zichtbaar onder haar hoofddoek. Dat is volgens de Talibanwetten strikt verboden. Ondanks de informatieve en feestelijke insteek moest het hele programma van de buis.”
Veiligheid
Voor Khalil werd het steeds duidelijker: een leven in de media was niet langer mogelijk in zijn geboorteland. Zijn muziekprogramma werd eveneens door het regime stopgezet. “Zelfs muziek is nu verboden, kun je je dat voorstellen?” Na meerdere incidenten op de werkvloer voelde Khalil zich genoodzaakt om te vluchten. “Het was de enige en tegelijkertijd de beste keuze die ik had.” In Nederland vond hij rust – en veiligheid. Zijn leven staat nu op een lager pitje. Hij schaamt zich er niet voor dat hij nu in een totaal andere rol werkt. “Afwassen bij De Generaal is misschien niet glamorous, maar ik ben dankbaar. En,” zegt hij met een glimlach, “muziek tijdens het afwassen is hier gelukkig niet verboden.” (Bron: Eemland1, tekst Arjan Klaver, beeld Shams Khalil)
